|
|
|
Yazdırılabilir Versiyon |
|
|
HAFTANIN SORUSU
İnanmak nedir, nasıl olmalıdır?
Düşüncemizle ulaştığımız ve kalbimizle onayladığımız bir gerçeğin yaşamımızda yer alması, o gerçekle bağdaşmayan fikir ve tutumların, eylemlerin terk edilmesi, o gerçeğin bizim için bir esas halini alması inanmaktır. Bir gerçeğin bizce anlaşılması ve yaşamımızda bir esas olarak yer alması hali aynı zamanda büyük bir huzurdur, sevgidir, varlığını hissediştir. İnanç sahibi kişinin gelecek endişesi yoktur, geçmişle hesabını kapatmıştır.
Gerçekler bir anlık düşünceyle anlaşılmazlar. Çok düşünerek, ikilikten uzak durarak aklımızı gerçeklerin anlaşılmasına hazırlamak gerekir. Hazır olmayan akıl gerçeği kabul etmez, dolayısıyla inanmaz.
Anlamak ve inanmak için yüksek düşüncelere ihtiyacımız var. Tüm insanlığın kabul ettiği değerlere, iyiliğe ve doğruluğa, yardıma ve sevgiye kendimizde yer verdiğimiz kadar düşüncelerimiz yükselir. Yükselen düşünceler önce zamanın değerini anlamamızı sağlar ve bizi hayrı olmayan işlerden uzaklaştırır ki bu, zamanın gereğini bizzat keşfederek yerine getirmemizi sağlar. Bu gerçeğe olan inancımızdır. Gerçeği ancak böyle bir inançla şuurlu olarak yaşarız.
Sayısız kitap okumak, ruhsal sohbetlere, toplantılara katılmak, hatta bu konuda kitaplar yazmak bize inanç sağlamaz. Çok bilgi bizi şaşırtır ve realitemizi ulaşılması gereken gerçeğin ta kendisi zannetmeye başlarız.
İnanç değiştiren, yaşamı kutsayan güçtür. Bilginin bizim için yaşam esasına dönüşmesidir. Anlayışın genişlemesidir. Bilgiyi anlamak, bilgiye uymanın gerekliliğine kani olmaktır, bilgiye uymanın gücüne sahip olmaktır. Güç yoksa bilgi vardır ama anlaşılmamıştır ve inanç yoktur.
Güney Haştemoğlu 2.7.2014 *ruhsalboyut.com*
Tüm yaşamımız, amaçlarımız, tutumlarımız, eylemlerimiz neye ve ne kadar inandığımızı, nasıl bir inanç sistemine sahip olduğumuzu gösterir. Bu nedenle "lâfa değil işe" bakarız. Yüce Gerçeği anlamaya ve ona göre yaşamaya çalışan insanın gerçeğe inancı ile gerçek dışı sapkın inançlar arasındaki fark, birincisinin Yüce Düzene uyumu, ikincisinin ise düzenleri bozmasıdır.
Evrenler ve bu evrenler içinde dünyamız, dünyamızın üzerinde var olan her şey ve biz insanlar ruhsal ve fiziksel Yüce bir Gerçek üzerine oluşturulmuş olan Düzenler içinde yaratıldık. İnsan dışında bütün varlık sistemleri bu Büyük Gerçeğe göre titreşmektedir. Denir ki "Bütün varlıklar her an O'nu tesbih eder". Yani Büyük Gerçekle rezonans içindedir. Sadece insan farklı titreşiyor ve gücü yettiği kadar bir alanda ve izin verilen bir zaman süresince düzen bozuyor. Aslında insan kendisi için planlanmış güzel ve yüksek bir bulunuşu yaşayamıyor ve ıstırap çekiyor, etrafına, ilişkide olduğu her sisteme ıstırap çektiriyor. İnanmamanın sonuçları o inanmayan kişi ile sınırlı kalmıyor. Neden iyi insan tarif edilirken "elinden ve dilinden güvende olduğumuz kişi" denir? İster istemez iyi insan inançlı insandır demek zorunda kalıyoruz. İşte inancın yeri, anlamı burada ortaya çıkıyor.
İnanmamız gereken Yüce Gerçek nedir, nerededir, işe nereden başlayacağız? Yüce Gerçek önümüzdedir, biz onun içindeyiz. Bedenimiz, zihnimiz, düşüncelerimiz, yaşam dediğimiz olgu onun bir parçasıdır. Önce düşüncelerimizi, zihnimizi sonra bedenimizi ve yaşamımızı bozmaktayız. İyilik, doğruluk, yardımlaşma, dostluk ve sevgi dediğimiz bize en yakın ve inkârı mümkün olmayan gönül değerleri üzerinde tam olarak düşünüp inanmak ve uymakla işe başlamak zorundayız. Unutmayalım ki bize en yakın bu değerleri biz zaten çevremizden beklemiyor muyuz? Öyle ise kendimiz neden bu değerlerleri kullanmıyoruz? İnanmaya bu sorunun cevabını içtenlikle vererek başlayabiliriz. Bir yanlışı düzeltmek için önce yanlışı görmek, kabul etmek gerekir.
G. Altınbaşak 3.7.2014 *ruhsalboyut.com*
|
|
|
|
|
|
<< geri |
|
|
|
|
|