“İnanmak her şeyden evvel gönlünü en güzel şekilde bulmakla ortaya çıkar.” Yüce Dostlarımızın söylemiş olduğu bu sözün, soruya cevap olabilme adına ışık tuttuğu kanaatindeyim.

İnanmak, gerçeği fark edip orada olmaktır. Gerçek şüphesiz ki O’nun işleyen sisteminin mükemmelliğindedir. Belli bir bilince sahip olmak, ulaşmış olduğumuz bilincimiz kadarlık yerden bakıp görebileceğimiz anlamına gelmektedir. Bilinç, bir başkasının deneyimlerini okuyup anlamaya çalışmakla oluşmaz, ona bilinçte denmez. Ancak doğru okuyup, hayatımıza eylemi üzerinden kattıklarımızla o konu hakkında bir bilince sahip olabiliriz. Bilinç, deneyimlerimiz sonucunda varmış olduğumuz noktadır. “İnsan düşünebilen bir varlıktır”. En önemli ve ilk oluşumun sağlandığı eylem sahası düşüncelerimizde olandır. Düşüncelerimiz, bilincimiz doğrultusunda şekillenen, düşündükçe bilincine vardığımız, bilincine vardıkça da düşüncemizin genişlediği bir döngü içerisindedir. Ne düşünüyorsak oyuz. Dünya’yı nasıl algılıyor, nasıl görüyor ve yaşıyorsak, içinde bulunduğumuz hal de o olmuş oluyor. İşte o hal, karşılaştığımız durumlar karşısındaki davranışlarımızla, neye inandığımızın bizlere göstergesidir.

Gönül, O’na açıldığımız, O’nun bizdeki kapısıdır. Gönül gözümüz sadece görsel bir bakış açısı sunmaz. Gönül gözü her türlü gelişmiş, geliştirebileceğimiz duyargalarıyla O’ndan gelecek her türlü iletimleri, duyguları, açıklığı oranında bizde edebileceğimiz hassas yerimizdir. Düşüncemizi bu hassas olan yerimiz üzerinde bulundurmak, gün içerisinde O’nu, yapmış olduğumuz her hareketin içinde ne kadar andığımıza ve gördüğümüze bağlıdır. Yüce Dostlarımız, “O’nun adı imanın ve inancın tekrarıdır” demişler. Ve eklemişler, “İnanmak, doğruluğundan emin olduğunuz şeye bağlanmaktır.” Doğruluğundan emin olacağımız şey, bilincimiz kadarlıktır. O’na inanacağımız yer de bu bilinç üzerinden görebilen gönül hassasiyetimize bağlıdır.                    

Tarık Öztürk - 28.7.2012 *ruhsalboyut.com*

İnanç, bilmek ve eylem aynı anda birbirine bağlı olarak var olan tek nokta tek durumdur. Bunları birbirinden ayırdığımız veya birini devre dışı bıraktığımız zaman hepsi birden yok olur.

İnanmak, gönülce ve vicdanen doğruluğundan emin olduğumuz bilginin sürekli eyleminde bulunmak halidir. Kâh yapıp kâh yapmadığımız doğrular üzerinde gönülce düşünüp gönül ve vicdan esasına bağlayamadığımız için, gerçek anlamda inanmadığımız, bilmediğimiz işlerdir. Bir bilgiye inanmak, o bilgiye uyulduğunda kazanç, uyulmadığında ciddi kayıplar getireceğini düşünce yoluyla anlama ve birleştirme yoluyla bilmektir.

Bu kazanç ve kayıp önce ruhsaldır, öz varlığımıza yakınlaşma veya ondan uzaklaşmadır. Ruhsal kazanç veya kayıplar tüm sonuçlarıyla dünyasal yaşamımıza da yansır. Ancak bu sonuçları görebilmek de bir gönül işidir. Öz varlıklarına tamamen yabancılaşanlar, doğrunun ve güzelin o üst titreşimini hissedemedikleri için bunları göremezler. Ego bu sonuçları görmeye engeldir. Çünkü ego dünya yaşamı adı altında gerçek dışı bir matriks yaratmıştır. Bu tamamen zihinsel bir yanılsamadır. Bu yanılsama gerçek bilginin inanç haline dönüşmesini sağlayacak olan üst titreşimin hissedilmesini ve arzuyu önler.

         Gönülce düşünmek inanca uygun yaşama geçmek, kendimizi ve yaşamımızı değiştirme arzusu, irade ve azim yaratır ve sürekliliği halinde inanç yaşayan inanç (*) haline gelir. (*yaşayan inanç: ayseli.org / Öğretilerden 6)

Bugün eğer inandık dediğimiz bilgileri eyleme geçiremiyorsak inancımız yaşayan inanca dönüşmediği içindir. Ölüp ölüp dirilen bir inanç veya bitkisel yaşam halinde bir inanç. Arasıra gözlerini açıp bir şeyler söylüyor, sonra yine bitkisel yaşama geçiyor!

Yaşayan inanç ancak süreklilik arz eden doğru davranışla mümkündür. Buna teslimiyet denir. İnsanda mevcut kudret o zaman tezahür edecektir.

Eylemle birlikte olan inanç, bilgiye değil şuura dayalı inançtır. Ortaya çıkan güç şuur gücüdür. Şuura dayalı inancın sahipleri, konuşmaya gerek olmaksızın çevrelerini etkiler, onları doğruya ve güzele yönlendirir.

İnanmak isteyen, bilgiye uymak isteyen kişiye Yüce Sistem daima yardımcıdır. Bu yardım nasıl bir yardımdır? İçimizdeki arzuyu, iradeyi, azmi güçlendirir. Bilgiye uymanın sonuçlarıyla ilgili farkındalık yaratır. Bu yardımın ön şartı ise ikilikten vazgeçmek, O’nun yolunda yürümeyi gerçekten istemektir.

Güney Haştemoğlu - 28.7.2012 *ruhsalboyut.com*

İnanç öyle bir mekanizmadır ki, mutlaka bilgi ve düşünceden beslenmek zorundadır. Eğer baskı ya da korkudan besleniyorsa ona inanç denilmez. Bilgi ve düşüncenin olmadığı bir inanç ancak batıl inançtır.

Yücelikten bizlere verilen en büyük hediye, tamamıyla özgür bırakıldığımız aklımızdır. Ancak aklımız tek başına, ruhsal anlamda bir değer üretemez. Nasıl ki kalbin görevi vücuda kan pompalamak ve bu şekilde organları taze tutmaksa, aklın görevi de düşünce üreterek ruhta mevcut olan diğer manevi mekanizmaları diri tutmaktır.

Akıl düşünce üretir. Ürettiği düşünce ile bilgiyi buluşturur ve mantık terazisinden geçirerek inanırsa, o inanç gerçekten çalışma prensibi ile ulaşılmış bir inançtır. Tabii ki inanmak sadece bunlardan ibaret değildir. İçimize dönüp sorduğumuzda inancımız bizde sevgiyi, huzuru ve güven duygusunu uyandırıyorsa, gönülce de o inancın içindeyiz demektir. Yani inancın düşünce ile ilgili reel boyutu kadar, gönül ile ilgili manevi boyutu da vardır. Gönülde duyduğu hissediş kişinin inancı ile ilgili emin olmasını sağlar. Bu hissediş, gönül gözü dediğimiz, sistem ile olan bağımızdır. Bizlerin yüceliğe olan yakınlığı, hizmeti ve çalışması kadar gönül gözümüz açıktır.

Şehnaz Çalışkan Demir - 28.7.2012 *ruhsalboyut.com*