HAFTANIN SORUSU

Zamanı baştan değerlendirme esası

yaşamımızı nasıl etkiler? 

         Genelde insanlar "esas" olarak ifade edilen ruhsal yasalara uymanın sağladığı kolaylıkları yaşam deneyimleriyle keşfeder ve ifade ederler. "Bugünün işini yarına bırakma", "Demir tavında dövülür", "Erken kalkan yol alır" gibi. Ancak ruhsal eğitim yolunda yürüyenler için konu bir öğüt, bir atasözü olmaktan çok öte kesin bir anlam taşımalıdır. Zaman nedir, zamanın baştan değerlendirilmesi neden önemlidir gibi konuların Yücelik karşısındaki yerimizi tayin ettiğinin bilinmesi gerekir.

         Dünya yaşamında zaman, bir bakıma DNA'mız gibi çift sarmaldır. Sarmalın biri saatle, takvimle ölçtüğümüz fizik zaman, diğeri henüz ölçemediğimiz, ama arasıra deneyimlediğimiz ruhsal bilinç zamanı. Bu iki zamanı birleştirerek yaşadığımız takdirde yaşamımız anlam kazanır. Güç, sevgi bu ikinci sarmalın özelliğidir. Çünkü zamanın ikinci sarmalı insana yardım eden bir güç, bilgi taşıyan yol gösteren bir rehber, koruyan gözeten, destekleyen, hayırları denk getiren bir kudrettir. Zamanın baştan değerlendirilmesinde zaman bu anlamda ikili sarmaldır. Zamanı böyle kullanabilen için yaşam en büyük huzur, ancak bunu başaramayan için yalnızca yorgunluk, hayal kırıklığı, yalnızlık ve ıstıraptır.

         Zamanı baştan değerlendiremediğimiz zaman elimizde sadece tek şerit fizik zaman kalır. Her işin ters gittiği; hırsın, öfkenin, rekabetin, endişenin, korkunun hâkim olduğu, işlerin özensiz ve kusurlu yapıldığı, hayrın dışında bir zaman yaşarız. Pek çok insan konuşurken "hayat çok acımasız" veya "dünya çok acımasız" diyor. Gerçekte acımasız olan biziz. Zamanı yanlış kullanarak bilincimizi besleyip yükseltecek bir özden, kazanacağımız nice nasiplerden kendimizi mahrum bırakıyoruz.

         Fizik zamanı, zaman yapan o ikinci sarmaldır, ruhsal bilinç zamanıdır. Sadece fiziksel zaman içinde yaşamanın bitkisel yaşamdan farkı yoktur. Zamanın baştan değerlendirilmesini engelleyen nefsimiz, yanlış alışkanlıklarımız, yanlış tercihlerimizdir. Bunun farkındalığına varmak için önce alçak gönüllü olmalıyız. O'nun önündeki yerimizi unutmamalıyız. Zamanın, daha yüksek bir bilinci hak etmemiz için ödünç verilen, daha sonra hesabı sorulacak bir değer olduğunu bilmeliyiz.

         "Bir gerçek ki, zamanın üçte biri içinde yol almadıkça hayır kazanılmaz." (Celselerden Parçalar IX /153) Bu bir müjdedir. Üçte birlik bir başarının kazandıracağı hayır ve güç tamamını başarmamızı, bir bilinç sıçraması yapmamızı sağlayabilir.

Güney Haştemoğlu   18.8.2014  *ruhsalboyut.com*

         Zaman, şimdiki bilgilerimiz ve algıladığımız şekilde; insanoğlunun dünya görgüsü, bilgisi ve becerisi tarafından yaratılmış bir kavramdır. Gerçeklikte ise zaman olmadığı bilgisi çeşitli rehberlik sistemleri tarafından ifade edilmiştir. Bu çelişki dünya için zamanın bir ölçü olduğunu ama sonsuzluk (evrensellik) adına bizim anladığımız ve algıladığımız bir zaman ölçüsünün bulunmadığını bizlere işaret etmektedir. Bu noktada ortaya çıkan durum aslında ruhsal ve maddesel olarak "bir" olan "evrenselliğin" bütün içerisinde dünya yaşantısı ile yoğrulmuş düşük şuursal özellikler gösteren insanlık şuuru ile bir noktada buluşamaması olarak düşünülebilir.

         Dünya yaşantısı ve dünya bilgisinin yanında, yüksek bilgilerin de çoğu zaman ego yoluyla algılanması ve yaşanması, "an" değerlerini algılayamama ve gerçekte evrensel bütünlük içerisinde "an" bulunuşundan uzak kalmamıza neden olarak bilginin enerjisini (bilgeliği) pas geçmemize neden olmaktadır diye düşünmekteyim. Farkındalığın en yüksek şekilde yaşanması adına "an"da bulunuş ve "tesirler"e açık olmak (gönül duyuşu), an değerlerine de açık olmamızı ve anlamamızı kolaylaştırabilir. Şuurlu ve algıda açık bir hal içinde bulunmak ise zaten dünya amacımız ve yolumuzu aydınlatacak ışığımızdır.

Volkan Topaloğlu  22.8.2014  *ruhsalboyut.com*